คุณพูดอะไรเกี่ยวกับ Project Zomboid ได้บ้าง? มีคนไม่มากพอที่จะเชื่อว่านี่คือการจำลองการเอาตัวรอดที่สมจริงที่สุดในการเปิดเผยของซอมบี้ จนกว่าพวกเขาจะเล่นคนเดียว เริ่มจากสิ่งนี้กันก่อนว่าสภาพแวดล้อมของเกมมากมายจะพลิกผัน นี่คือผู้รอดชีวิตที่ตั้งใจจะจับของที่ปล้นมาอย่างน้อย ค่อยๆ เดินไปที่บ้านของเขาอย่างช้าๆและระมัดระวัง พยายามไม่สนใจความสนใจของพวกผีปอบที่เดินไปมา ดึงที่จับประตู ... ล็อค พยายามยกหน้าต่างที่ใกล้ที่สุด ไม่มีทาง! จากนั้นในความสิ้นหวัง เขาทุบหน้าต่างด้วยศอกของเขาและทรุดตัวลงข้างใน และหลังจากผ่านไปไม่กี่วินาทีเท่านั้น รู้ตัวว่าผิดพลาดประการใด สัญญาณเตือนที่เรียกคนตายจากทั่วทุกพื้นที่เพื่อรับประทานอาหารกลางวัน และบางคนโดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่ขี้เล่น กำลังผลักมือกระดูกของตัวเองผ่านหน้าต่างที่แตก ด้วยความตื่นตระหนกในความพยายามที่จะหาวิธีป้องกันอย่างน้อย ผู้รอดชีวิตจึงรีบไปที่ชั้น 2 ภายใต้เสียงโหยหวนของไซเรนและเสียงคำรามของซากศพ เขาได้ยินด้วยความกลัวว่าประตูหน้าหลุดจากบานพับอย่างไร และเท้าเน่าเหม็นก็เดินไปที่ด้านข้างของบันไดแล้ว ถูกขังอยู่ในห้องนอน เขาค้นหาตู้เสื้อผ้าและโต๊ะเครื่องแป้งอย่างเมามัน ไม่มีอะไร ไม่มีอะไรเลย นอกจากเสื้อผ้า ผ้าปูที่นอน และตุ๊กตาแรคคูนสีเหลืองนุ่มๆ สัญญาณเตือนดับลงและตอนนี้เสียงหวีดของมวลที่ตายแล้วก็ดังขึ้น ประตูห้องนอนก็สั่นอยู่แล้ว
ในความพยายามครั้งสุดท้ายที่จะมีชีวิตอยู่ ผู้รอดชีวิตได้ฉีกผ้าปูที่นอน ผ้าห่มจากเตียง คว้าเสื้อคลุมจากตู้เสื้อผ้าแล้วมัดเป็นอะนาล็อกของเชือก เขาได้ผูกโครงสร้างที่เรียบง่ายนี้กับหม้อน้ำแล้ว โดยตั้งใจจะลงไปจากหน้าต่างเมื่อมีคนเดินอย่างน้อยห้าคนเข้ามาในห้องพร้อมกับประตู โดยไม่รีรอ เขากระโดดออกไปนอกหน้าต่างโดยจับเชือกไว้เกือบลงไปที่พื้น แต่ดึกมากแล้วเขาสังเกตเห็นว่าบ้านถูกล้อมรอบด้วยซากศพทุกด้าน สำหรับเขาในแวบแรกดูเหมือนว่าอันเดดกำลังฉีกเนื้อของเขาและกระจายความกล้าในรัศมี 2 ช่วงตึก แต่ในชั่วขณะหนึ่ง ก็มีเสียงปังดังมาจากที่ไหนสักแห่งในใจกลางเมือง ยิง. เหล่าอันเดดที่รวมเป็นหนึ่งเดียวกัน หันสายตาที่ไร้ประโยชน์ของตนเองไปด้านข้างของเสียงใหม่ล่าสุดและแผ่ออกไปเท่าๆ กัน ผู้รอดชีวิตหายใจออกและลงไปที่พื้น ชื่นชมยินดีในความโชคดีของเขาเอง และที่นี่เขารู้สึกเจ็บที่ขาอย่างรุนแรง อันเดดที่ไร้ขาซึ่งเขามองไม่เห็น กัดข้อเท้าของเขาด้วยฟัน ... หกชั่วโมงต่อมา เขานั่งในห้องใต้ดินสีดำในอ้อมกอดด้วยขวดฟอกสี แผลที่ขาเปื่อย เขามีไข้ ภาพหลอน ความเจ็บปวดเหลือทน เขาได้เห็นแล้วว่าสิ่งนี้ทำกับสหายของเขาได้อย่างไร เขารู้ว่านี่คือจุดจบ ด้วยมือที่สั่นเทา เขานำขวดสารฟอกขาวมาที่ริมฝีปากของเขา เพียงไม่กี่จิบและในไม่ช้าทุกอย่างก็จะจบลง ...
และนี่เป็นเพียงหนึ่งในทางเลือกเกือบทั้งหมดของเหตุการณ์ที่คลี่คลาย ฉากในวิดีโอเกมนี้และความรู้สึกที่มีให้นั้นคล้ายคลึงกับผู้ที่ได้รับเป็นครั้งคราว นี่คือที่ที่เราอยู่รอดจริงๆ และกระบวนการนี้บังคับให้เราต้องคิดถึงผลที่ตามมาจากการตัดสินใจของเราเอง แม้กระทั่งผลที่ตามมาในระยะยาว คุณต้องการที่จะรู้สึกเหมือนเทอร์มิเนเตอร์และสนุกกับท้องจากปืนลูกซองหรือไม่? ใช่เพราะองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์! แต่อย่าลืมว่าเสียงของช็อตจะเป็นเพียงเสียงระฆังดินเนอร์สำหรับพวกปอบที่จะดึงดูดคุณจากทั่วเมือง และตลับหมึกของคุณอยู่ไกลจากไม่มีที่สิ้นสุด ... คุณต้องการกินไหม กินข้าวกระป๋องสุดท้ายได้ แต่พรุ่งนี้จะทำอะไร ..? และในที่สุด หลังจากใช้เวลาใน Project Zomboid ไปซักพัก คุณก็รู้ทุกอย่าง คุณจะไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้อย่างถาวร ไม่ว่าคุณจะเจ๋งแค่ไหน ไม่ว่าคุณจะทำลายผีปอบกี่ตัว ไม่ว่าคุณจะปลูกมะเขือเทศกี่ลูก ... คุณจะตาย มันจะเป็นอะไร? รอยขีดข่วนโดยบังเอิญจากอันเดด? ภาวะอุณหภูมิต่ำกว่าปกติ? หนูเน่ากินด้วยความหิว? ไฟไหม้บนเตาที่ถูกทิ้งไว้? ความตายเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ และที่สำคัญที่สุดคือ สิ่งที่ไม่คาดคิดและคาดเดาไม่ได้ วิดีโอเกมเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและสิ้นหวัง และฉันถือว่าสิ่งนี้เป็นข้อดีที่สำคัญที่สุดอย่างหนึ่งของมัน "ไม่มีจุดจบที่มีความสุข" เมื่อสรุปผลแล้ว ฉันอยากจะประกาศว่า Project Zomboid เป็นหนึ่งในเกมที่หายากซึ่งเกมเมอร์ไม่ได้ถูกควบคุมโดยด้ามจับ เธอไม่เป็นมิตรกับนักเล่นเกมและบางครั้งให้การทดสอบเขาโยนความท้าทาย ความท้าทายที่แท้จริง ไม่ใช่ "กด X เพื่อชนะ" จะมีมากขึ้นของพวกเขา และถึงแม้จะอยู่ในช่วงเริ่มต้นของการพัฒนา แต่วิดีโอเกมก็สมควรได้รับการยกย่องอย่างมาก ฉันจะดูการพัฒนาด้วยความยินดี
